Choć Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc (POChP) jest jedną z najczęściej diagnozowanych chorób układu oddechowego, to wciąż wiele osób nic o niej nie wie. Jest to poważna choroba, która nieleczona może prowadzić do inwalidztwa, a nawet przedwczesnej śmierci. Podejrzenia POChP nie wolno bagatelizować, nawet jeśli objawy choroby nie wydają się zbyt nasilone. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się więcej o Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc.
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc – najważniejsze fakty
POChP to choroba wywołana przez stan zapalny w układzie oddechowym, który jest konsekwencją długotrwałej ekspozycji na szkodliwe czynniki środowiskowe, takie jak pyły, gazy, zanieczyszczone powietrze, a przede wszystkim dym tytoniowy.
Choroba prowadzi do nieodwracalnych zmian w drogach oddechowych i pęcherzykach płucnych, co skutkuje niedotlenieniem organizmu i narastającymi trudnościami z oddychaniem, a także występowaniem innych objawów ze strony układu oddechowego o różnym stopniu nasilenia.
To warto wiedzieć:
POChP może współwystępować z szeregiem innych schorzeń, by wymienić tylko osteoporozę, cukrzycę, raka płuca, nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca czy rozstrzenie oskrzeli.
Szacuje się, na POChP choruje około 380 milionów ludzi, z czego w Polsce może to być około 2 milionów osób. Światowa Organizacja Zdrowia prognozuje, że do 2030 roku POChP będzie trzecią najczęstszą przyczyną umieralności.
Choroba w wielu przypadkach prowadzi również do inwalidztwa i życiowej niesamodzielności, co często jest bezpośrednią przyczyną zlekceważenia podejrzenia POChP i późnego rozpoczęcia leczenia.
Czynniki i grupy ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc
Wciąż najważniejszym czynnikiem ryzyka POChP pozostaje używanie wyrobów tytoniowych, w szczególności palenie papierosów, również biernie. Osoby uzależnione od nikotyny stanowią największą grupę pacjentów, u których diagnozuje się Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc. Wniosek jest prosty: rzucenie nałogu stanowi kluczowy krok w profilaktyce POChP.
Trzeba przy tym zauważyć, że coraz istotniejszym czynnikiem ryzyka tej choroby jest zanieczyszczenie powietrza. Pyły zawieszone i toksyny zawarte w smogu mają nie tylko działanie rakotwórcze, ale również mogą zwiększać prawdopodobieństwo zachorowania na POChP – także wśród osób, które nie używają wyrobów tytoniowych.
Wspomnijmy jeszcze o czynnikach chorobotwórczych występujących w specyficznym środowisku pracy. W grupie ryzyka POChP znajdują się osoby wykonujące takie zawody jak: górnik, hutnik, metalurg, rolnik, pracownik budowlany, fryzjer, kosmetyczka, sprzątaczka czy mechanik samochodowy.
Objawy mogące budzić podejrzenie POChP
POChP to choroba, która może przez długi czas rozwijać się zupełnie bezobjawowo lub dając tylko skąpe objawy. Osoby po 40. roku życia, które znajdują się w jednej z wymienionych grup ryzyka, nie powinny zatem lekceważyć nawet nieswoistych objawów ze strony układu oddechowego, takich jak:
- Przewlekły kaszel– w przebiegu POChP obserwuje się kaszel niemający charakteru napadowego (co odróżnia go od kaszlu astmatycznego), który może się nasilać pod wpływem czynników drażniących, takich jak pył, dym tytoniowy, kurz itp.
- Duszność– zarówno wysiłkowa, jak i pojawiająca się w fazie spoczynkowej czy w czasie snu.
- Odkrztuszanie plwociny– czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze.
- Obniżona tolerancja wysiłku– czyli męczliwość, trudności z wykonywaniem nawet prostych czynności bez zadyszki. U osób z zaawansowaną POChP często pojawiają się problemy z samodzielnym umyciem się, dojściem do toalety czy ubraniem się.
Więcej o objawach mogących budzić podejrzenie POChP przeczytasz na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/podstawowe-objawy.
Co robić, gdy podejrzewasz, że możesz chorować na POChP?
Pierwszym krokiem zawsze powinna być wizyta u lekarza rodzinnego, który przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe, zbierze wywiad środowiskowy i podejmie decyzję o ewentualnym skierowaniu pacjenta na pogłębioną diagnostykę do poradni pulmonologicznej.
W celu potwierdzenia lub wykluczenia podejrzenia POChP przeprowadza się specjalistyczne badania, na czele ze spirometrią, czyli nieinwazyjnym i badaniem, które polega m.in. na wdmuchiwaniu zapasu powietrza zgromadzonego w płucach do aparatu spirometrycznego.
Na koniec dodajmy, że choć POChP nie można wyleczyć, to jednocześnie choroba poddaje się leczeniu i profilaktyce, a dzięki odpowiednio dobranej terapii istnieje szansa na złagodzenie nasilenia objawów. To z kolei daje nadzieję na zachowanie relatywnie dobrego komfortu życia, bez uzależnienia się od pomocy innych osób.
